Melike Nurdan Demircan

Uzmanın Yanıtı

Merhabalar:) çocuğumuz yaş itibariyle gittikçe kendi olmaya başladığı, sosyal ortamında girişken olduğu bir dönemde. Biz bu dönemde çocuklarda şiddet içerikli davranışlarda gözlemleyebiliyoruz. Çocuklar tek başına, anne ve babanın tüm odağı ondayken evini kendisinden daha bakıma muhtaç bir bebekle paylaşıyor olmasını garipserler bu bir süreçtir. Bu süreç içerisinde her çocuk kendine özgü farklı tepkiler geliştirebilir. Yaş itibariyle de kendi olmaya çalıştığı için daha fazla anlaşılmaya ve iletişim kurulmasına ihtiyacı olduğu bir dönemde. Bu süreçte anne baba olarak sizin tutumunuz çok önemli. Öncelikle biz iki çocuğunda kayrılması/ayrılmasının doğru olmadığını bilmeliyiz. Küçük bebek onun kardeşi bunu zamanla sevgiyle kabul edecektir. Bunu sevgiyle kabul edebilmesi için çocuğun kıskançlığını ortadan kaldırmaya, kardeşini sevdirmeye çalışmak yerine olumsuz duygularını ifade edebilmesini sağlamalıyız. Bunun için olayın yaşandığı an - olay dışı çocuğu sıkıştırmayalım, konuyu açmayalım- şu an seni kızgın görüyorum neye sinirlendiğini anlatmak ister misin? Gibi çocuğun duygularını fark ettiğinizi bilmesini sağlayın. Kardeşinin rutinlerine dahil olmasını sağlayabilirsiniz - bezi verebilir misin? Diyip eğer getirirse -getirmezse zorlamayın- kardeşiyle iletişim kurabileceği bir an yakalayabilirsiniz. Örneğin “a sana baktı gülümsedi teşekkür ediyor galiba” gibi. Birine vurduğunda bu davranışının doğru olmadığını uygun bir dille utandırmadan mutlaka söyleyin “kimseye vurman doğru bir davranış değil bunu bir daha yapmanı istemiyorum” gibi doğru şekilde sınır koymak kural koymak sanılanın aksine çocukların gelişimi üzerinde olumlu yönde etkilidir. Çocuğunuzla etkili vakit geçirin, anne baba ve büyük oğlunuzun olduğu etkinlikler yapın, küçük çocuğunuzun etkinliklerine onu da mutlaka dahil edin üstlenmekten hoşalancağı bir rol verebilirsiniz oyun içinde. Kaçınmanız gereken en önemli şey sen abisin, ayıp, öyle şeyler yapmaz büyükler vb. Çocuğunuzu anlamadığınızı yargıladığınızı kardeşi üzerinden küçücük bir çocuğa sorumluluk yüklediğinizi hissettiren cümlelerden kaçınmak. Sürekli iletişimde kalın, çocuğunuzun duygularını anladığınızı belirtin, yanlış davranışın yanlış olduğunu uygun bir dille mutlaka söyleyin. Yeme problemi dediğiniz sürecin detayını bilmediğim için burdan yardımcı olamıyorum. Daha detaylı görüşme için dilerseniz burdan randevu oluşturabilirsiniz, sevgiler :)

Uzmanın Yanıtı

Merhabalar :) Öncelikli olarak çocuk neden yatağında yatmıyor bunu araştırmak önemli. Örneğin anne/babaya çok bağlı olabilir, kabus görüp korkuyor olabilir, sizin onu terk edeceğinizden veya yalnızlıktan korkuyor olabilir. Bu nedeni bulmak bizim için çocuğu odasına alıştırma konusunda anahtarımız olacaktır. Sonrasında mutlaka yapılması gerekenler; çocuğa uygun rahat uyuyabileceği bir oda oluşturmak -imkan varsa çoçuğumuza; yatagını, dolabını, halısını vs. seçtirebiliriz. Odasını kendisinin düzenlemesine izin verin. Odası sadece ona ait bir yer olarak kalsın. Gün içinde odasında vakit geçirmesine izin verin- uykuya geçmeye 15-20 dakika kala çocuğu uykuya hazırlayacak bir rutin oluşturalım -kitap okumak, duş aldırmak vb.- , uyumadan 1-2 saat önce enerji verecek yiyecekleri keselim, aktif oyunlar oynamayı bırakalım, yatağına geçtiğinde mutlaka pijama gibi rahat kıyafetler giydirelim. ilk gün ‘’alışman için seninle odanda bir iki gece uyuyabilirim’’ gibi kısa süreli bir seçenek sunulabilir - anlaşılan vakitten daha uzun süre lütfen kalmayın- Çocuğa güvende olduğunu hayatının her aşamasında hissettirin ve iletişime açık olun çocuğunuza odayı hazırlarken orada uyuyacağı mesajlarını verin, uyuyacagı geceyi mutlaka önceden söyleyin. Yatağında neden uyuması gerektiğini anlayabileceği bir dille açıklayın. Bu süreçte yukarda da bahsettiğim gibi uykuya geçişi kolaylaştırmak önemlidir. Özellikle ilk günlerde odasında uyanıklık süresi ne kadar kısa olursa o kadar kolay adapte olacaktır. Lütfen tutarlı olun ağladığında yatağınıza tekrar almayın. Bu süreci daha kolay, çocuğumuzu yıpratmadan geçirmek için panelimden randevu oluşturabilirsiniz. Sevgiler :)

Uzmanın Yanıtı

Rica ederimm. Kafanıza takılan sorular için tekrar burdan benimle iletişime geçebilirsiniz. Sevgiler:)

Uzmanın Yanıtı

Merhabalar Nur Hanım :) Öncelikli olarak çocuğun neden öfke nöbeti geçirdiğini öğrenmek gerekiyor. Nedeni çözüldükten sonra sizin tutumlarınız çocuğun öfkelendiğinde yatışması için çok büyük önem taşıyor. Çocuğa öncelikli olarak sınır koymak ve bu konuda tutarlı olmak, çocukla sürekli iletişim kurmak çok önemlidir. Bir sınır koyduğunuzda sadece ‘’hayır yapamazsın’’ şeklinde negatif, sınırlayıcı, çocuğun anlamlandırmayacağı bir cevap yerine -olaya göre değişecektir-‘’ bunu aldığında sana zarar verebilir, elin kesilebilir o yüzden almanı istemiyorum’’ şeklinde çocuğun neden ‘’ hayır’’ olduğunu anlamlandırabileceği cevapları seçelim. Kendi davranışlarımızı bu şekilde düzenledikten sonra çocuk yine de öfkelendiyse -örneğin tablet saati doldu ve elinden aldınız- ‘’ biliyorum şu an tableti aldığım için çok sinirli hissediyorsun, seni anlıyorum anlaşmamızı hatırladın mı? ’’ şeklinde ifade edip çocuğun duygusunu anladığınızı dile getirin. Onun yanında olduğunuzu sakinleşmesi için bekleyeceğinizi söyleyin ve sakin ve tutarlı(ağladığı için tableti geri vermeyin) kalın . Çocuk hemen sakinleşmeyebilir, siz sakin kalmaya devam edin ve öfkesinin dinmesini onun yanında olduğunuzu belirterek bekleyin. Çok daha detaylı konuşulması gereken bir konu mutlaka ama burdan yardımcı olabileceğim kadar olmaya çalıştım. Dilerseniz randevu oluşturarak detaylı iletişime geçebilirsiniz. Sevgiler:)