Kendimi çok yalnız hissediyorum

Kendimi çok yalnız hissediyorum öfkeme yenik düşüyorum annemle ailemle kavga ediyorum bu yüzden paranoya geçiriyorum hiç arkadaşım kalmadı çevremde öfkem yüzünden canım çok yanıyor ne yapmalıyım bilmiyorum annem bu gidişle benden nefret ediyor bana sürekli beddua ediyor kendimi hiç iyi hissetmiyorum yalnızım ve bunu ben yapıyorum haklıyım diye bazı konularda ama suçluda benim çok kötüyüm ve kaygılıyım ne olur bana yardım edin gerçekten çevre edinemiyorum fiziksel temastan kaçınıyorum bir kursa yazıldım bir arkadaşım fiziksel temas yaptı diye ağlayıp gittim gerçekten çok kötüyüm ne olur bana bir çıkış yolu gösterin annem bana sürekli doğduğum güne lanet ediyor yazıklar olsun diyor ne olur yardım edin

Merhaba. Öfke kaynaklarınıza değinerek başlamak yararlı olur. Öfkelenmemek için uğraşmayın. Öfkelenme nedenlerinize bakmak işlevsel olur. Ne oluyor ve yaşıyorsunuz da öfkeleniyorsunuz ? Öfkeyle savaşmak yerine onun çıkış yollarını anlamaya çalışmanız yararlı olur. Öfkeyi, düşman olarak görmeyin. Kavga, çatışma süreçlerinizle ilgili anne-aile kısmına gelmeden önce "Ne düşünüyorum, istiyorum da öfkeleniyorum?" sorularıyla başlayabilirsiniz. Paranoya kısmında yavaşlar mısınız ? Şüpheler için kanıtlara bakmak yararlıdır. Annenizin sizi kötü davranmasında kendinizi yargılamanızı durdurmanızı rica ederim. Çevre edinmek için konuştuğunuz, iletişimde kaldığınız insanlardan beklenti içinde olmadan doğal olarak konuşmanız, çabalamanız işe yarayabilir. Arkadaşınızın fiziksel temasa geçmesinde rahatsız olmanızın nedenine ayrıntılı bakmakta yarar vardır. Annenizin sizden nefret etmesinin sizinle ilgili olmayabilir. Kendisiyle de ilgili olabilir. Anneyle ilişki tarihinizi incelemek ve çalışmak gerekir. Duygu durum süreçleriyle çalışan, özellikle yetiştirilme dönemleri ilişki süreçleri konusunda yetkin olan, psikodinamik, var oluşçu terapi yöntemlerinde etkin olan bir psikoterapistle çalışmaya başlamanızı öneriyorum. Zaman geçirmeden. Esenlikle.