Küçükken Geçirilen Travmalar

Küçükken geçirilen travmalar duygusal gelişim için çok önemlidir. Öncelikle sevgimizin nesneleri olan ebeveynler, dünyayı algılama şeklimizde önemli bir rol oynar. Çünkü onlarla olan ilişkilerimiz, dünyanın bizim için nasıl bir yer olacağının temellerini atıyor. Dünya keşif ve duygusal tehlike için güvenli bir yer mi? Yoksa tüm insanlar bize zarar verebileceği için güvenilmez mi? Hayatımızdaki önemli kişilerin duygusal ihtiyaç zamanlarında bizi destekleyeceğine güvenebilir miyiz? Çocuklar dünyayı ve yaşamı öğrenir, tanık oldukları ve deneyimledikleri olaylardan yola çıkarak içsel haritalar oluştururlar.

Bu anlamlar ve oluşturulan içsel haritalar, başa çıkma mekanizmalarının geliştirilmesine yardımcı olur. Ancak çocuklar büyüdükçe yeni iç haritalar oluşturamazlarsa, dünyayı yorumlama biçimleri yetişkinlikteki işlevlerini baltalayabilir. Bir çocuk beklenmedik şekilde güçlü bir travma yaşadığında, baş etme mekanizmaları bozulur ve kendilerini çok çaresiz hissederler. Yaralanma ne kadar erken olursa, etki o kadar derin olur. Bunun nedeni, küçük çocukların öz savunma için temel kaynaklardan yoksun olmasıdır.

Küçük Yaşta Geçirilen Travmalar Tedavi Edilebilir mi?

Küçükken geçirilen travmalar ömür boyu kötü sonuçlar doğurabilir. Bu demek değil ki çocuğun zor bir deneyim yaşadığında hayatının geri kalanında duygusal olarak incineceğini uygun müdahale sağlayarak yetişkinler bir çocuğun travmatik bir deneyimden daha etkili bir şekilde kurtulmasına yardımcı olabilir, ancak çocuğun ne zaman ne yaşadığını bilmek de önemlidir. Travmayla baş edebilmek için profesyonel yardıma ihtiyaç duyar. Erken müdahale, bir çocuğun bir yetişkin olarak travmanın uzun süreli etkilerini yaşamasını önleyebilir.

Küçükken geçirilen travmalar için neden olabilecek birçok deneyim vardır. Örneğin, fiziksel veya cinsel istismar bir çocuk için açıkça travmatiktir. Trafik kazaları ve ciddi doğal afetler gibi geçici olaylar da çocuklar üzerinde psikolojik etkiler yaratabilir.

Zorbalık kurbanı olmak gibi uzun süreli stres altında yaşamak, bir yetişkinin üstesinden gelebileceği bir deneyim olsa bile, çocuk için çok travmatik olabilir. Aslında çocuğun yapmaya hazır olmadığı, beklenmedik ani ve/veya tekrarlayan ve/veya gaddarlıkların (duygusal, fiziksel, cinsel) olduğu bir olay çocuk için travmatik kabul edilmelidir. Eğer erken dönem de travma anlaşılırsa çeşitli terapiler ve gerekirse ilaç tedavileri ile iyileşme sağlanabilir.

Çocukluk Çağı Travmasının İlişkiye Etkisi

Çocukların ebeveynleri (ebeveynler, büyükanne ve büyükbaba vb.) ile olan ilişkileri, zihinsel ve fiziksel sağlıkları için çok önemlidir. Bu ilişki ve bağlılık, çocukların başkalarına güvenmesine, duygularını yönetmesine ve çevrelerindeki dünyayla etkileşime girmesine yardımcı olur. Anneler ve ebeveynler, çocuklarında travmaya neden olabilecek pek çok şeye sahiptir. Onu kendi haline bırakmak küçük çocuklar için travmatik olabilir.

Bir çocuğun kaldırabileceğinden daha uzun bir ayrılık yaşamak, anneden (bakıcıdan) önemli bir ayrılık yaşamak veya bakıcının ölümü Küçükken geçirilen travmalar olabilir. Annenin veya bakıcının fiziksel veya cinsel istismarı travmatiktir. Bir çocuk bakıcının güvenilmez olduğunu öğreten bir travma yaşarsa, etrafındaki dünyanın korkunç bir yer olduğuna ve tüm yetişkinlerin risk altında olduğuna inanacaktır. Ve hem yaşlılıkta hem de yetişkinlikte ilişki kurmayı çok zorlaştırıyor. Çocukken şiddete maruz kalırsanız, anneniz veya bakıcınız tarafından zihinsel veya fiziksel olarak görmezden gelinir veya istismara uğrarsanız ya da travmatik bir ortamda büyüdüyseniz, yetişkin olarak bu travmanın belirtilerini gösterebilirsiniz.

Ebeveynleriyle sağlıklı bir bağ kurmada güçlük çeken çocuklar, büyüdükçe romantik bir ilişki kurmayı zor bulabilirler. Güçlü ilişkiler olmadan çocuklar büyür, değersizlik duygusundan mustariptir ve kendilerini duygusal olarak ayarlamakta güçlük çekerler. Ayrıca depresyon ve anksiyete geliştirme şansınızı artırır.

Çocuklarda Travmanın Uzun Süreli Sağlık Üzerindeki Etkisi

Çocukluk deneyimi, hayatımız boyunca bizim genel bağlanma tarzımız, başkalarıyla nasıl bağlantı kurduğumuz ve o kişi bizi terk ettiğinde ne olduğumuzdur. Duygusal olarak nasıl tepki verileceğinin temelini oluşturur. Travma, çocuğun beyninin gelişimini etkiler ve ömür boyu sürecek sonuçları olabilir. Araştırmalar, çocuklukta ne kadar olumsuz deneyimler yaşarsanız, sonraki yıllarda sağlık ve sağlık sorunları riskiniz o kadar yüksek olduğunu gösteriyor.

 Çocukluk çağı travması, kişinin astım, depresyon, koroner arter hastalığı ve diyabet gibi sağlık risklerini artırabilir. Buna ek olarak, araştırmalar, çocukken fiziksel istismar, cinsel istismar, psikolojik istismar ve aile içi şiddete maruz kalan yetişkinlerin önemli ölçüde daha yüksek intihar girişimi oranına sahip olduğunu göstermiştir.