Çocuk Yetiştirirken Yeni Bir Kavram “Rezilyans“

Rezilyans, yaşamda negatif durumlara karşı hazırlıklı olabilmeyi, stres ve travmalarla başa çıkabilme becerisi, zor koşullara adaptasyon sağlayabilme, hem fiziksel hem de ruhsal anlamda esneklik ve dayanıklılığı ifade eder.

Hacıyatmazlar rezilyans için oldukça iyi bir örnektir. Her tarafa eğilebilir ve sonrasında tekrar kalkıp aynı pozisyonu alabilir. 

Günümüz çağında çocuklara baktığımızda çocukların zorluklar karşısında baş çıkmada ne yapacaklarını bilmelerine rağmen bunu uygulama kısmında sorun yaşadıklarını görebiliyoruz. Bu durum bazen kendilerine güvenmediklerinden, bazen ertelemek istediklerinden bazen müdahale etmenin onlara zor gelmesinden kaynaklanıyor. Sonuç olarak aileler çocuklarının sorunlarını kendileri çözdüğü için çocuklar problemi kendi başlarına çözme kısmında sorun yaşıyorlar. Çoğunlukla evlerin içine sıkışmış yaşam ve teknoloji ile sürekli iç içe olma onların hareket alanlarını kısıtlamakta ve var olan hareketli yapılarının çoğu zaman ortaya çıkamamasına neden olabiliyor.

Peki çocuk yetiştirirken nasıl bir tutum içerisinde olmak gerekir?

‘Benim çocuğum çok zeki, her şeyi yapar.’ şeklinde bir tutum sergiliyorsanız, çocuğunuzun büyüdüğünde eleştirilere daha kapalı, sadece kendi yaptıklarının doğru olduğunu düşünen bir birey olması muhtemeldir. Kendi sorunlarını çözmekte zorlanırlar. Eğer çocuğunuzu hiç yanınızdan ayırmıyorsanız ve yaptığı en ufak bir soruna bile müdahale ediyorsanız yine benzer bir şekilde çocuk gelişim gösteremez. Stresle başa çıkamaz. Her sorunla karşılaştığında birinin gelip onu kurtaracağını düşünür. Çocuğunuz üzerinde çok otoriter bir tutum sergileyip ona baskı kuruyorsanız çocuğunuz yine gelişim gösteremez çünkü ona gelişmesi için fırsat tanınmamıştır. Ürkek bir yetişkin olur. Peki bu durumda çocuklarda rezilyans nasıl geliştirilebilir? 

Rezilyans Nedir?

• Öncelikle çocuğunuzu olduğu gibi kabullenin, otoriter ya da aşırı denetimsiz bir tutum sergilemek güvensiz hissetmesine sebep olur. 
• Problemli durumlar karşısında onun adına karar vermek yerine ona rehberlik edin. 
• Hata yapmasına izin verin. 
• Onun birey olduğunu, anlaşılmak istediğini unutmayın. Ona sınırlar koyarken bunu neden yaptığınızı da belirtmelisiniz. Sınırları kendiniz için değil çocuğunuz için koymalısınız, bu nedenle sınırlar onu korumalı. 
• Çocuğunuzu cesaretlendirin. Düştüğünde kendi başına kalkmasına müsaade edin. Zorlandığı noktada zaten sizden yardım isteyecektir ancak o talepte bulunmadan önce bunu yapmanız bu esnekliğin gelişimini engeller. 
• Çocuğunuzu aşırıya kaçmadan koruyun.  
• Sorumluluklarını yerine getirmesi için sürekli müdahale etmeyin. Hazır olması için yardımcı olun. 
• Keşfetmesine müsaade edin. Denemek istediği şeylerle ilgili mantıklı cevaplar verin. Geçiştirmeyin. 

Psikolog desteği almak için tıklayınız.